هموطن گرامی، شما نوشته اید در تبعید هستید. شما پیشنهاد کرده اید که هیچوقت حقیقت فدای مصلحت نشود. آری من نیز با شما هم عقیده هستم. شما لر هستید (با توجه به نامتان : اتابک لر)، می دانید که ما لرها، لک ها و کردها در ترجیح حقیقت بر مصلحت شهره عام و خاص هستیم. پس من و شما در اینکه حقیقت را بر مصلحت ترجیح دهیم، مشترک هستیم.

از این گذشته، می خواهم بپرسم شما چرا در تبعید هستید؟ چرا در ایران نماندید در کنار امثال دکتر کاتوزیان؟ آیا غیر از این بوده است که مصلحتی شما را به مهاجرت از ایران مجبور کرده است؟ برخی اساتید که نام برده اید همچون دکتر متین دفتری راهی گزیده اند و برخی دیگر همچون دکتر کاتوزیان راهی دیگر. دکتر کاتوزیان علیرغم تمام خطراتی که در ابتدای انقلاب از سوی انقلابیون برایش بوجود آمد و حداقلش خانه نشین شدنش بود و حداکثر می توانست تا پای چوبه دار برود، ایشان اما در ایران ماند و در همان فضا تنفس نمود ولی ادامه داد. امروزه همه حقوقدان های ایرانی تربیت شده ایشان هستند، ایشان بود که چون شمع ماند و گداخت تا با تمام وجودش دانشجویان حقوق را با تئوری عدالت آشنا سازد. به راستی اگر امثال ایشان هم نمی بودند الان حقوق ایران چه وضعیتی داشت؟ و آیا اصلا وجود می داشت که بتوان وضعیتی برایش تصور کرد؟!

ایشان با انقلابی گری و شیوه های قهرآمیز مخالف است، ایشان با اصلاحات گام به گام بود که توانست مانع شود از آنکه هویت حقوق و حقوقدان ایرانی محو شود و آن بلای بزرگ بر سر علم حقوق بیاید.

و اکنون ما که داعیه خدمت به حقوق ایران را داریم، با حقیقتی مواجه هستیم که عینیتی انکارناپذیر دارد. ببینید شما در خارج از ایران بوده، هستید و می مانید، اما چه انتظاری از حقوقدانانی دارید که در ایران هستند؟ با توجه به حقیقت و واقعیت شرایط کنونی کشور، آیا آنان به همان اندازه که شمای ساکن خارج از کشور و دور از دسترس تعقیب کنندگان، آزادانه می نویسید، می توانند آزادانه بنویسند؟ اگر آزادانه بنویسند سر از کجا در خواهند آورد؟ آیا از این مثال ها کم داریم؟ شما از آزادی آقایان زرافشان و گنجی حمایت می کنید؟ اگر جواب مثبت است پس اصولا نباید بخواهید دیگرانی هم به این عقوبت دچار گردند.

آری این است شرایط ایران، حقوقدانان ساکن ایران نیز در هر حرف و اقدام خود، وضع موجود را در نظر می گیرند و گرنه به گونه ای طنزآمیز باید گفت که وضع موجود آنها را در نظر می گیرد!

توصیه می کنم قبل از اینکه دیگران را دعوت به حقیقت رک و انقلابی کنید، با خود بیاندیشید که اگر شما در ایران می بودید، خود اینگونه عمل می کردید؟ من فکر می کنم این کار را نمی کردید چون سکونت کنونی تان در خارج از کشور به معنای این است که نخواسته اید در بیان حقیقت شخصا هزینه بدهید؟ اگر با من موافق نیستید این گوی این هم میدان، تشریف ببرید ایران و آنگاه که در ایران و در دسترس (به معنای خاص کلمه) قرار گرفتید، به آنچیزی که به دیگران توصیه می کنید عمل نمائید.

نتیجه آنکه به خاطر خطرات انکارناپذیر، آنانی که در ایران و در دسترس هستند، اصولا سعی می کنند از شیوه اصلاح استفاده کنند.

امیدوارم در این نکته با هم همعقیده باشیم که به راه همدیگر احترام بگذاریم و هر کس با راه خود به حقوق ایران خدمت کند. می توان هدف و مقصدی مشترک داشت ولی از راههای مختلف به آن رسید.